Ciągle jeszcze zdarza się, że ludzie dowiadując się, że w ich otoczeniu znajduje się psycholog popadają w popłoch, by nie powiedzieć panikę. Czy rzeczywiście psycholog jest osobą, której należy się obawiać?
Czasami w trakcie szczerych rozmów można usłyszeć stwierdzenie „Skoro jesteś psychologiem, wystarczy, że na mnie spojrzysz i już wszystko o mnie wiesz”, ale to nie jest prawda. Psychologowie nie mają żadnej „tajemnej mocy”, która pozwalałaby im na wgląd w inną osobę. Nie są wyposażeni w żaden dodatkowy zmysł, ani inne narzędzie, które umożliwiałoby im głębszy w porównaniu do pozostałych śmiertelników ogląd otoczenia.
Psychologowie to zwykli ludzie. Ludzie ciepli, współczujący, otwarci na innych. Ludzie, których ciekawość świata i otoczenia, a często także chęć pomagania innym, popchnęła na studia nakierowane na zgłębianie mechanizmów rządzących relacjami międzyludzkimi. Psychologowie to osoby, które cechuje dziecięca ciekawość. Z tego powodu psycholog może przyglądać się Tobie z taką uwagą i zainteresowaniem.
Spojrzenie psychologa oznacza, że jesteś dla niego/ dla niej ważny. Wzbudzasz zainteresowanie tym co mówisz, co robisz, albo po prostu tym, że jesteś. To, że psycholog na Ciebie patrzy nie oznacza, że Cię diagnozuje, że poszukuje problemów, które za chwilę Ci wytknie. Spojrzenie psychologa jest świadectwem tego, że uznał/ uznała iż jesteś dla niego/ dla niej wartościową osobą.
Zatem kiedy następnym razem spotkasz psychologa nie obawiaj się rozpocząć z nim rozmowy. Pamiętaj, że psycholog jest zwyczajnym człowiekiem, który nie posiada magicznych mocy. Jego/ jej jedyne „uzbrojenie” stanowi zdobywana przez co najmniej pięć lat wiedza na temat szeroko rozumianego psychicznego, społecznego i emocjonalnego funkcjonowania człowieka.
Psycholog nie jest też wróżką, a zatem „prawdy Ci też nie powie”… Psycholog wysłucha tego, co masz mu/ jej do powiedzenia, zwróci uwagę na istotne aspekty Twojej wypowiedzi i pomoże Ci lepiej zrozumieć siebie samego/ siebie samą. Co więcej, o ile oczywiście tego zechcesz, psycholog będzie z Tobą podczas Twojej wędrówki poprzez Twoje życiowe zakręty. Psycholog nie będzie oceniał Twojego postępowania, nie będzie potępiał Twoich opinii, nie będzie zmuszał Cię do zmiany Twoich przyzwyczajeń, przekonań, czy postępowania o ile Ty tego nie zechcesz. Psycholog po prostu będzie przy Tobie. Będzie Ci towarzyszyć i wspierać Ciebie w tym, co jest dla Ciebie trudne i co skłoniło Cię do kontaktu z nim/ nią.
Wreszcie, psycholog nie jest robotem, ani chodzącym ideałem. To oznacza, że też może być „osobą po przejściach”. Też może mieć swoje problemy osobiste, doświadczać trudności wychowawczych z własnymi dziećmi, czy zmagać się z problemami motywacyjnymi. Nie oznacza to jednak, że nie będzie potrafił/ potrafiła Ci pomóc. Gdyby zaś tak miało być na pewno poinformuje Cię, że nie jest w stanie udzielić Ci należytej pomocy i z pewnością poda jeszcze kontakt do innego specjalisty, który będzie mógł podjąć z Tobą stosowną współpracę.
Pamiętaj, że psycholog terapeuta, do którego się zgłaszasz nie musiał/ musiała w swoim życiu doświadczyć dokładnie tego co Ty, aby być w stanie Ci pomóc. Pamiętaj, że specjalista do którego się zgłaszasz nie musi przeżyć wszystkiego (m.in.: lęków, depresji, nadużywania substancji psychoaktywnych, zaburzeń odżywania itd.) aby wiedzieć jak poradzić sobie z danym problemem. Podobnie jak lekarz, który leczy serce sam na serce chorować nie musi, a specjalista od nowotworów może pozostawać niedoświadczony osobiście przez tę chorobę. Wystarczy, że ma szeroką wiedzę w tym obszarze. Wiedzę, którą ciągle wzbogaca i aktualizuje.
Pamiętaj że psycholog, z którym rozmawiasz jest takim jak Ty człowiekiem – osobą z krwi i kości. Ma dokładnie takie same jak i Ty zmysły, którymi odbiera otaczający go/ ją świat. Ma swoje lepsze i gorsze dni. Ale, co najważniejsze ma wiedzę, dzięki której może pomóc Ci poradzić sobie z problemami, z którymi do niego/ do niej przychodzisz.